Aanbevelingen worden gelezen door je netwerk, door recruiters en door je gesprekspartners, dat staat buiten kijf. Je hebt ze nodig om jezelf zichtbaar te maken in je vakmanschap voor hen. Tevens zijn drie aanbevelingen nodig voor een 100% profiel. En een 100% is noodzakelijk om hoog op de zoekresultaten lijst te komen als men ‘people advanced search gebruikt’, om jou of trefwoorden te vinden. En recruiters zijn ook gewoon mensen, zij beginnen bovenaan bij de zoekresultaten met het profielen te bekijken.
Zorg dus dat je aanbevelingen hebt, minstens drie en, beter nog, bij iedere baan. Een aanbeveling vraag je aan hen die je bij een ‘gewone sollicitatie’ ook om een referentie zou vragen. Vraag of ze dat ook voor jou in het openbaar op LinkedIn willen doen als jouw 1e graad contact. Als ze nog niet op Linkedin staan, dan help jij ze graag, niet?
Net als bij een gewone referentie bespreek je met elkaar hoe de aanbeveling moet luiden, zodat je er allebei achter kunt staan. Het is immers bij beide profielen zichtbaar. Naar mijn mening, is het eerst samen een tekst maken per gewone email het handigst, dan kan degene die hem geeft het daarna plaatsen bij: ‘Recommend Petra’s work at the X bank’. Jij beslist uiteindelijk voor de zichtbaarheid*.
Het contact opnemen met oud collega’s en/of opdrachtgevers met de vraag of zij nu een goed woordje voor je willen doen, zorgt er tevens voor dat je opnieuw met hen in contact bent, en wie weet leidt dat tot nieuw werk…….
Sta ook stil bij de vraag wie jij een aanbeveling zou kunnen geven, zodat het daarmee ook jou versterkt in je profilering in je vak. Ook managers, projectleiders, professoren en directies zijn blij met een aanbeveling. Net als jij!
*Als je een aanbeveling hebt geaccepteerd geeft LinkedIn je meteen de vraag om diegene ook aan te bevelen. In het boek ‘Solliciteren via LinkedIn’ zeggen Jacco Valkenburg en ik, Aaltje Vincent, dat dit in Nederland wordt gezien als ‘vriendjespolitiek’.